Świętować, uświęcać, poświęcać? Co to znaczy? Po co i dla kogo ma służyć to świętowanie?
1. Uwielbienie Boga, Jego dzieł stworzenia i Jego zbawczych czynów
Trzecie przykazanie Dekalogu przypomina o świętości szabatu: "Dzień siódmy będzie szabatem odpoczynku, poświęconym Panu" (Wj 31,15). Pismo święte wspomina przy tym o dziele stworzenia: "W sześciu dniach bowiem uczynił Pan niebo, ziemię, morze oraz wszystko, co jest w nich, w siódmym zaś dniu odpoczął. Dlatego pobłogosławił Pan dzień szabatu i uznał go za święty" (Wj 20, 11).
Pismo święte objawia ponadto w dniu Pańskim pamiątkę wyzwolenia Izraela z niewoli egipskiej: "Pamiętaj, że byłeś niewolnikiem w ziemi egipskiej i wyprowadził cię stamtąd Pan, Bóg twój, ręką mocną i wyciągniętym ramieniem: przeto ci nakazał Pan, Bóg twój, strzec dnia szabatu" (Pwt 5,15).
Bóg powierzył Izraelowi szabat, by go przestrzegał na znak nierozerwalne-go przymierza. Szabat należy do Pana, jest poświęcony uwielbieniu Boga, Jego dzieł stwo-rzenia i Jego zbawczych czynów na rzecz Izraela.
2. Wzór działania ludzkiego – „odpocząć i wytchnąć”
Działanie Boga jest wzorem działania ludzkiego. Jeśli Bóg "odpoczął i wytchnął" w siódmym dniu (Wj 31,17), człowiek również powinien "zaprzestać pracy" i pozwolić in-nym - zwłaszcza ubogim - "odetchnąć" (Wj 23,12). Szabat nakazuje przerwać codzienne prace i pozwala odpocząć. Jest dniem sprzeciwienia się niewolnictwu pracy i ubóstwieniu pieniądza.
3. Szabat został ustanowiony dla człowieka
Ewangelia przytacza wiele sytuacji, gdy oskarżano Jezusa o naruszenie prawa szabatu. Jednak Jezus nigdy nie narusza świętości tego dnia. Wyjaśnia autorytatywnie jego auten-tyczne znaczenie: "To szabat został ustanowiony dla człowieka, a nie człowiek dla szabatu" (Mk 2, 27). Powodowany współczuciem Chrystus uznaje za dozwolone "w szabat uczynić coś dobrego (aniżeli) coś złego... życie ocalić (aniżeli) zabić". Szabat jest dniem Pana... miłosierdzia i czci Boga. "Syn Człowieczy jest panem szabatu" (Mk 2, 28).
4. Dzień Zmartwychwstania: nowe stworzenie
Jezus zmartwychwstał "pierwszego dnia tygodnia" (Mt 28,1; Mk 16, 2; Łk 24,1; J 20, I). Jako "dzień pierwszy" dzień Zmartwychwstania Chrystusa przypomina o pierwszym stworzeniu. Jako "dzień ósmy", który następuje po szabacie, oznacza nowe stworzenie za-początkowane wraz ze Zmartwychwstaniem Chrystusa. Stał się on dla chrześcijan pierw-szym ze wszystkich dni, pierwszym ze wszystkich świąt, dniem Pańskim (hé Kyriaké heméra, dies dominica), niedzielą.
Wnioski:
1. Święcić dzień święty to wspominać dzieło stworzenia przez Boga i Jego dzieło zbawienia, jakim było przede wszystkim wyzwolenie z niewoli. Jest poświęcony uwielbieniu Boga.
2. Jeżeli Pan Bóg po dziele stworzenia "odpoczął i wytchnął" to człowiek również wezwany jest do odpoczynku.
3. Świętowanie to „korzyść” dla nas, a nie „łaska” okazywana Panu Bogu.
4. Zmartwychwstanie Chrystusa, które następuje po szabacie, oznacza nowe stworzenie. Zmartwychwstanie Jezusa jest początkiem naszego zmartwychwstania, nowego życia.
Na podstawie KKK 2168-2174 opracowała Gabriela Seifert-Knopik