Harmonia życia rodzinnego domaga się poczucia odpowiedzialności za wspólne dobro, jakim jest rodzina. Jednocześnie pociąga za sobą konieczność poczucia obowiązków wobec pozostałych członków rodziny. Inne są obowiązki dzieci, a inne rodziców, ponieważ inna jest funkcja każdego z nich.
Obowiązki dzieci
Katechizm jasno określa obowiązki dzieci, wypływające z szacunku należnego ojcu i matce, którego domaga się czwarte przykazanie Boże.
1. Szacunek dla rodziców (cześć synowska) wynika z wdzięczności wobec tych, którzy przez dar życia, swoją miłość i pracę wydali na świat dzieci i pozwolili im wzrastać w latach, w mądrości i w łasce. "Z całego serca czcij swego ojca, a boleści rodzicielki nie zapominaj! Pamiętaj, że oni cię zrodzili, a cóż im zwrócisz za to, co oni tobie dali?" (Syr 7, 27-28).
2. Uległość i posłuszeństwo
Szacunek synowski przejawia się w prawdziwej uległości i posłuszeństwie. ). "Syn mądry miłuje karcenie, naśmiewca nie słucha nagany" (Prz 13, 1).
Tak długo jak dziecko mieszka z rodzicami, powinno być posłuszne każdej prośbie rodziców, która służy jego dobru lub dobru rodziny. "Dzieci, bądźcie posłuszne rodzicom we wszystkim, bo to jest mił w Panu" (Kol 3, 20). Dzieci mają także słuchać rozsądnych zarządzeń swoich wychowawców i tych wszystkich, którym rodzice je powierzyli. Jeśli jednak dziecko jest przekonane w sumieniu, iż jest rzeczą moralnie złą być posłusznym danemu poleceniu, nie powinno się do niego stosować.
Wzrastając, dzieci będą nadal szanować swoich rodziców. Będą uprzedzać ich pragnienia, chętnie prosić o rady i przyjmować ich uzasadnione napomnienia. Posłuszeństwo wobec rodziców ustaje wraz z usamodzielnieniem się dzieci, pozostaje jednak szacunek, który jest im należny na zawsze. Ma on bowiem swoje źródło w bojaźni Bożej, jednym z darów Ducha Świętego.
3. Odpowiedzialność wobec rodziców
Czwarte przykazanie przypomina dzieciom już dorosłym o ich odpowiedzialności wobec rodziców.
W miarę możności powinny one okazywać im pomoc materialną i moralną w starości, w chorobie, samotności lub potrzebie. Jezus przypomina o tym obowiązku wdzięczności (przeczytajmy koniecznie: Syr 3,2-6.12-13.16).
4. Szacunek wobec rodziców opromienia całe środowisko rodzinne
Chrześcijanie są zobowiązani do szczególnej wdzięczności tym, od których otrzymali dar wiary, łaskę chrztu i życie w Kościele. Wdzięczność ta dotyczy rodziców, dziadków, innych członków rodziny, duszpasterzy, katechetów, nauczycieli lub przyjaciół.
Wnioski:
1. Dzieci są zobowiązane wobec swoich rodziców do szacunku, wdzięczności, właściwego posłuszeństwa i pomocy. Jak długo mieszkają z rodzicami - bezwzględnie; w okresie późniejszym – posłuszeństwo to ustaje, jednak dzieci będą chętnie prosić o rady i przyjmować napomnienia rodziców.
2. Rady, które są moralnie złe i niezgodne z sumieniem dzieci, nie powinny być przyjmowane.
3. Szacunek synowski sprzyja harmonii całego życia rodzinnego, pozytywnie wpływa na inne relacje w rodzinie.
Jeśli się nie zgadzasz albo chcesz skonfrontować swoje doświadczenie i wiedzę – przyjdź na katechezę dla dorosłych do salki parafialnej w piątek wieczorem!
Na podstawie KKK 2214-2220.2251-2253 opracowała Gabriela Seifert-Knopik