Dzisiaj obchodzimy Drugą Niedzielę Adwentu

UROCZYSTOŚĆ NIEPOKALANEGO POCZĘCIA NMP

Słowa: „Jestem Niepokalane Poczęcie” usłyszała Bernadeta Soubirous z ust Matki Bożej, która ukazała się jej we francuskim Lourdes. 8 grudnia przeżywamy uroczystość Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny

Kościół celebruje tę uroczystość w Adwencie, czyli na progu nowego roku liturgicznego, i niejako kieruje już spojrzenie wiernych ku uroczystości Bożego Narodzenia. Nie byłoby jej, gdyby nie zgoda Maryi na zostanie Matką Najwyższego, co odnotowuje św. Łukasz w swojej Ewangelii. Anioł powiedział Jej wtedy: „Bądź pozdrowiona, pełna łaski, Pan z Tobą” (por. Łk 1, 28). Właśnie owa pełnia łaski Bożej sprawiła, że Maryja od początków chrześcijaństwa była szczególnie czczona przez wiernych ze względu na swoje wybraństwo i uprzywilejowanie, również to związane z prezentowaną uroczystością.

Trzeba było jednak czekać aż do 8 grudnia 1854 r., kiedy to bł. Pius IX napisał w bulli „Ineffabilis Deus”: „Ogłaszamy, orzekamy i określamy, że nauka, która utrzymuje, iż Najświętsza Maryja Panna od pierwszej chwili swego poczęcia – mocą szczególnej łaski i przywileju wszechmocnego Boga, mocą przewidzianych zasług Jezusa Chrystusa, Zbawiciela rodzaju ludzkiego – została zachowana nietknięta od wszelkiej zmazy grzechu pierworodnego, jest prawdą przez Boga objawioną i dlatego wszyscy wierni powinni w nią wytrwale i bez wahania wierzyć”. Niepokalane Poczęcie Najświętszej Maryi Panny stało się więc wtedy kościelnym dogmatem – prawdą wiary.

A co mówi dziś Ewangelia?

W szóstym miesiącu posłał Bóg anioła Gabriela do miasta w Galilei, zwanego Nazaret, do Dziewicy poślubionej mężowi, imieniem Józef, z rodu Dawida; a Dziewicy było na imię Maryja.
Anioł wszedł do Niej i rzekł: «Bądź pozdrowiona, pełna łaski, Pan z Tobą». Ona zmieszała się na te słowa i rozważała, co miałoby znaczyć to pozdrowienie. Lecz anioł rzekł do Niej: «Nie bój się, Maryjo, znalazłaś bowiem łaskę u Boga. Oto poczniesz i porodzisz Syna, któremu nadasz imię Jezus. Będzie On wielki i będzie nazwany Synem Najwyższego, a Pan Bóg da Mu tron Jego praojca, Dawida. Będzie panował nad domem Jakuba na wieki, a Jego panowaniu nie będzie końca». Na to Maryja rzekła do anioła: «Jakże się to stanie, skoro nie znam męża?»

Anioł Jej odpowiedział: «Duch Święty zstąpi na Ciebie i moc Najwyższego osłoni Cię. Dlatego też Święte, które się narodzi, będzie nazwane Synem Bożym. A oto również krewna Twoja, Elżbieta, poczęła w swej starości syna i jest już w szóstym miesiącu ta, która uchodzi za niepłodną. Dla Boga bowiem nie ma nic niemożliwego». Na to rzekła Maryja: «Oto Ja służebnica Pańska, niech Mi się stanie według twego słowa!» Wtedy odszedł od Niej anioł.

Krótkie rozważanie

Dziś mamy wielkie święto Matki Bożej a zarazem naszej Matki. Czcimy Ją jako poczętą w pełni laski, bez skazy grzechy pierworodnego. Od pierwszego momentu Swojego życia była napełniona Bogiem i całkowicie zjednoczona z wolą Bożą. Bez wątpienia to nie oznacza, że Jej życie było łatwe. Tak jak my, doświadczała trudu dorastania i uczenia się.

Pamiętasz, gdzie narodził sie Jezus? Nie było to wygodne dla Maryi.

Pamiętasz, gdzie zmarł Jezus? Także i to nie było łatwe dla Niej.

 Przy opracowaniu wykorzystano materiały ze strony  www.niedziela.pl

Pielgrzymowanie do miejsc związanych z Jubileuszem 2025 nie ogranicza naszego bycia „pielgrzymem nadziei”. Są przecież ludzie, którzy nie wybiorą się na żadną pielgrzymkę, ponieważ są starzy, chorzy, przebywają w szpitalu albo są osadzeni w więzieniu, czy też modlą się za klauzurą (np. siostry zakonne).

Pielgrzymowanie może mieć różne wymiary. Znane zdanie papieża Franciszka, aby zejść z kanapy, założyć dobre buty i wyruszyć w drogę możemy rozumieć nie tylko w sensie dosłownym…
Ważna jest świadomość, iż jestem w drodze i że mam cel do zdobycia. Różne aktywności, które w życiu podejmuję mają mi dopomóc w tym zadaniu, jak też o nim przypominać. Mamy nie tylko obserwować ogłoszenia o pielgrzymkach do kościołów jubileuszowych, nawet nie tylko tam się udać. Trzeba jeszcze czegoś więcej: właściwej postawy serca, wewnętrznego nastawienia na pielgrzymowanie, bycie w drodze.