Kult Bożego miłosierdzia, objawionego św. Faustynie Kowalskiej, najkrócej mówiąc, przejawia się w następujących formach pobożności i uczynkach miłosierdzia:

1. Cześć obrazu Jezusa Miłosiernego z napisem: „Jezu, ufam Tobie”

Obraz ten przedstawia Pana Jezusa, jakiego ujrzała święta Faustyna podczas wizji 22 lutego 1931 r. w celi płockiego klasztoru: ubranego w szacie białej. Jedna ręka wzniesiona do błogosławieństwa,
a druga dotykała szaty na piersiach. Z uchylenia szaty na piersiach wychodziły dwa wielkie promienie, jeden czerwony, a drugi blady. (Dz. 47). „Te dwa promienie, które wychodziły z Serca Jezusowego, okrywały naszą kaplicę i infirmerię, a potem całe miasto i rozeszły się na świat cały” (Dzienniczek św. Faustyny, dalej będzie używany skrót: Dz. 87). „Obiecuję, że dusza, która czcić będzie ten obraz, nie zginie. Obiecuję także, już tu na ziemi, zwycięstwo nad nieprzyjaciółmi, a szczególnie w godzinę śmierci. Ja sam bronić jej będę jako swej chwały” (Dz. 48).

OBRAZ TEN JEST OBECNIE NIEMAL W KAŻDYM KOSCIELE, W KAŻDYM DOMU, TAKŻE ZA GRANICĄ!

2. Święto Miłosierdzia, obchodzone w pierwszą niedzielę po Wielkanocy

Po raz pierwszy o ustanowieniu święta Miłosierdzia Bożego mówił Pan Jezus do s. Faustyny
w Płocku w 1931 r., gdy przekazywał swą wolę co do powstania obrazu: „Ja pragnę, aby było Miłosierdzia święto. Chcę, aby ten obraz, który wymalujesz pędzlem, był uroczyście poświęcony w pierwszą niedzielę po Wielkanocy, ta niedziela ma być świętem Miłosierdzia” (Dz. 49). Jezus obiecał, że kto w dniu tym przystąpi do Eucharystii – ten dostąpi zupełnego odpuszczenia win i kar (por. Dz. 300). „W dniu tym otwarte są wnętrzności miłosierdzia mego, wylewam całe morze łask na dusze, które się zbliżą do źródła miłosierdzia mojego; (…) niech się nie lęka zbliżyć do mnie żadna dusza, chociażby grzechy jej były jako szkarłat” (Dz. 699).

WŁAŚNIE OBCHODZIMY TEN CZAS, MOŻEMY UZYSKAĆ CAŁKOWITE DAROWANIE WIN I KAR, ZACZĄĆ JAKBY WSZYSTKO OD NOWA, JAK PO CHRZCIE ŚW.!

3. Koronka do miłosierdzia Bożego

„Chociażby grzesznik był najzatwardzialszy, jeżeli raz tylko zmówi tę koronkę, dostąpi łaski z nieskończonego miłosierdzia Mojego” – zapewnia Pan Jezus. „Przez nią uprosisz wszystko, jeżeli to, o co prosisz, będzie zgodne z wolą Moją (Dz. 1731).

W NASZYM KOSCIELE PARAFIALNYM JEST ODMAWIANA W DNI POWSZEDNIE PRZED WIECZORNĄ MSZĄ ŚW. WIELE OSÓB ODMAWIA JĄ PRYWATNIE NA PACIORKACH ZWYKŁEGO RÓŻAŃCA.

4. Modlitwa w godzinie miłosierdzia (w chwili konania Jezusa na krzyżu o godz. 15.00)

„Ile razy usłyszysz, jak zegar bije trzecią godzinę, zanurzaj się cała w miłosierdziu moim, uwielbiając i wysławiając je; wzywaj jego wszechmocy dla świata całego, a szczególnie dla biednych grzeszników, bo w tej chwili zostało na oścież otwarte dla wszelkiej duszy (…) W godzinie tej uprosisz wszystko dla siebie i dla innych; w tej godzinie stała się łaska dla świata całego – miłosierdzie zwyciężyło sprawiedliwość” (Dz. 1572).

W PIĄTKI O GODZINIE 15:00 W NASZYM KOSCIELE JEST WYSTAWIONY NAJŚWIETSZY SAKRAMENT, ODMAWIANA JEST KORONKA DO BOŻEGO MIŁOSIERDZIA, DO16:00 TRWA ADORACJA I OKAZJA DO SAKRAMENTU POJEDNANIA I POKUTY. MOŻNA TAKŻE PRZYJĄĆ KOMUNIĘ ŚW.!

5. Szerzenie czci Bożego miłosierdzia, czyli uczynki miłosierdzia

Tych, którzy szerzą cześć Bożego miłosierdzia „osłaniam przez całe życie jak czuła matka swe niemowlę, a w godzinę śmierci nie będę im Sędzią, ale miłosiernym Zbawicielem” – zapewnia Jezus. Istotą kultu miłosierdzia Bożego jest postawa chrześcijańskiej ufności względem Pana Boga i czynnej miłości wobec bliźnich. Uczynki miłosierdzia, to dzieła miłości, przez które przychodzimy z pomocą naszemu bliźniemu w potrzebach ciała i duszy.

OKAZJI DO UCZYNKÓW MIŁOSIERDZIA DZIŚ NIE BRAKUJE. PRZYPOMNĘ SOBIE 7 UCZYNKÓW MIŁOSIERDZIA CO DO CIAŁA I CO DO DUSZY! JAKI DZIŚ UDAŁO MI SIĘ DOKONAĆ?

Opracowała: Gabriela Seifert-Knopik

W najbliższą niedzielę kolekta inwestycyjna

na naprawę i malowanie elewacji zewnętrznej kościoła parafialnego na Metalchemia

Jak nic nie stanie na przeszkodzie, rozpoczniemy prace na początku września

Prace mają potrwać około miesiąca.

Spotykamy się z różnymi obrazami Jezusa Miłosiernego. Najbardziej znany jest obraz Adolfa Hyły (Jest to obraz środkowy), który jest umieszczony w kaplicy sióstr w Łagiewnikach. Obraz ten został namalowany podczas II wojny światowej jako wotum za ocalenie od śmierci rodziny wymienionego malarza. .

Jest jednak wielu zwolenników pierwszego obrazu, namalowanego w r. 1934 przez Eugeniusza Kazimirowskiego. To jedyny wizerunek Jezusa Miłosiernego, jaki widziała na własne oczy Siostra Faustyna. Faustyna przychodziła od czasu do czasu do pracowni malarza, by korygować, czy wizerunek Chrystusa jest zgodny z wizją, którą widziała w swym objawieniu. Stąd obraz ten zyskuje wielu zwolenników. Obraz ten znajduje się obecnie w kościele Trójcy Świętej w Wilnie, gdzie powstało sanktuarium Miłosierdzia Bożego. (Jest to obraz pierwszy).

Obraz Ludomira Sleńdzińskiego (Jest to obraz trzeci]) wygrał konkurs na najlepszy wizerunek Jezusa Miłosiernego i zyskał uznanie polskich biskupów. Rozpisanie konkursu było wynikiem burzliwego posiedzenia konferencji plenarnej Episkopatu Polski we wrześniu 1953 r. Pojawiło się wówczas wiele krytycznych opinii pod adresem obrazów Jezusa Miłosiernego, malowanych przez różnych malarzy i rozproszonych po kościołach w całej Polsce. Wielu dziełom zarzucano, że nie spełniają katolickich norm liturgicznych i dogmatycznych. W związku z tym ks. Michał Sopoćko postanowił bronić idei obrazu Jezusa Miłosiernego i rozpisał konkurs na nowy wizerunek, który spełniałby wymogi nauczania kościelnego. Miał on przedstawiać Chrystusa ukazującego się uczniom w Wieczerniku i ustanawiającego sakrament pokuty. Adolf Hyła odmówił wzięcia udziału w konkursie. Wygrał Ludomir Sleńdziński. W październiku 1954 r. Komisja Główna Episkopatu Polski uznała, że obraz Sleńdzińskiego powinien stanowić wzór do naśladowania dla innych artystów. Wizerunek nie zyskał jednak w oczach wiernych takiej popularności, jak u biskupów. Konkursowe płótno wisi dziś w kaplicy Zgromadzenia Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia na warszawskim Grochowie. .

Wnioski:

1. Mamy wiele obrazów namalowanych przez różnych malarzy, a przedstawiających Jezusa miłosiernego, który ukazał się św. Faustynie Kowalskiej.

2. W różnych miejscach w Polsce i na świecie są czczone różne obrazy. Obrazy te mają nam pomóc przybliżyć prawdę o Bożym miłosierdziu objawionym w osobie Jezusa Chrystusa. Nie chodzi o to, aby ocenić, który jest bardziej prawdziwy.

3.„Nie w piękności farby ani pędzla jest wielkość tego obrazu, ale w łasce Mojej” – powiedział Jezus s. Faustynie płaczącej, że na namalowanym przez Kazimirowskiego obrazie nie jest wystarczająco piękny. To jest odpowiedź na pytania i dylematy, dotyczące prawdziwości obrazów.

Oprac. Gabriela Seifert-Knopik

Wykorzystano materiały ze stron:  https://rodzinarodzin.pl/index.php/141001d-trzy-obrazy/; oraz https://jezuicikalisz.pl/historia-obrazu