Przypominamy tylko, że dzisiejsza kolekta ze wszystkich Mszy niedzielnych będzie w całości  przeznaczona na naprawę i odnowienie zewnętrznej elewacji kościoła parafialnego

Sami zobaczcie jak to teraz wygląda😓:

 W planach mamy całkowitą naprawę, usunięcie nieszczelności i odnowienie elewacji poprzez położenie bardziej odpornego na zabrudzenia nowego tynku, co poprawi  niewątpliwie estetykę tej elewacji.

Jest to konieczność spowodowana ciągłym zaciekaniem i zamakaniem nad oknami nowo pomalowanych ścian wewnętrznych kościoła. Zapadła decyzja – Naprawiamy, nie czekamy dłużej.

Mamy nadzieję, że dzięki Waszemu ciągłemu i dalszemu zaangażowaniu uda się przeprowadzić i zakończyć te prace w bieżącym roku przed październikowymi przymrozkami.

DZIĘKUJEMY

Święto Chrztu Pańskiego upamiętniające Chrzest Chrystusa w Jordanie wypada zawsze w pierwszą niedzielę po święcie Trzech Króli i kończy okres świąteczny Bożego Narodzenia.
To właśnie w Jordanie Jezus, (ok.) trzydziestoletni mężczyzna objawił się Izraelitom jako prawdziwy Mesjasz, na swoim chrzcie.
Tu właśnie zaczyna się jego działalność publiczna. Nauczanie, głoszenie Słowa Bożego i przemawianie w imieniu Boga.

Chrzest to zaproszenie do włączenia się do rodziny kościoła. To odrzucenie zła i grzechu pierworodnego. To wskazanie celu i drogi naszego życia.
Dzisiaj szczególnie wspominamy tak ważny dla nas dzień. Kiedyś nieświadomie, jako małe dziecko przyniesione przez rodziców do Kościoła, dziś na nowo możemy skupić się na początku naszej więzi z Bogiem.

Bóg Ojciec mówi :”Ty jesteś moim dzieckiem umiłowanym, w Tobie mam upodobanie”
Każdy z nas jest ważny, jest umiłowany, jest dzieckiem Bożym. Warto pomyśleć o swoim chrzcie. Ile wniósł w moje życie? Co mi dał?
Bo dał wiele. Sakrament Chrztu zgładził nasz grzech pierworodny z którym przyszliśmy na świat. Przez Chrzest zostaliśmy włączeni do grona dzieci Bożych, staliśmy się dziedzicami Królestwa Bożego. Chrzest otwiera nam drogę. To początek pięknej historii życia, w której przyjmujemy Pana do Swojego serca i oddajemy mu siebie.
To tu i my zaczynamy naszą działalność względem Niego.

„Chrystus daje się oświecić (ochrzcić). [...] I my zstąpimy z Nim razem, byśmy z Nim również mogli wznieść się w górę. Jan chrzci, a oto Jezus przychodzi, aby uświęcić samego Chrzciciela i bardziej jednak jeszcze, aby starego Adama pogrzebać w falach wody, aby uświęcić wody Jordanu. On sam był duchem i ciałem. Dlatego wszyscy, którzy w przyszłości mieli być ochrzczeni, z ducha i wody, mieli otrzymać świętość”.

św. Grzegorz z Nazjanzu (†390)

 Wykorzystano materiały ze strony www.wnmp-zukowo.diecezja.gda.pl

Być może wydaje nam się, że o chrzcie świętym, jako o pierwszym i podstawowym sakramencie, bramie do innych sakramentów, wiemy już całkiem sporo. Najczęściej mówimy o tym, że chrzest gładzi grzech pierworodny oraz wszystkie inne dotychczas popełnione grzechy. Ale czy tylko to?

Przyrzeczenia chrzcielne ponawiamy co roku podczas Liturgii Wielkiej Soboty, ale także w dniu Pierwszej Komunii Świętej czy Bierzmowania. Ponawiamy nasze wyrzeczenie się zła, grzechu, szatana oraz wyznajemy wiarę w Boga Ojca i Syna, i Ducha Świętego.
Chrzest po grecku - baptisma – oznacza „zanurzenie”. Podstawowe więc znaczenie sów Jezusa jest takie: „Idźcie i nauczajcie wszystkie narody, ZANURZAJĄC JE w Imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego. Pośród dni pielgrzymowania na ziemi, nasze święte „zanurzenie” dokonuje się w chwili chrztu świętego i poprzez miłość wzajemną we wspólnocie Kościoła. Chrzest jest przede wszystkim „zanurzeniem się” w obecności Trójcy Przenajświętszej i to bardzo realnie. Pan Jezus nakazał udzielać chrztu „w Imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego” (Mt 28,19). „Zanurzać” w Imię (czyli w istotę i przymioty osób)*.
W bulli zapowiadającej Rok Jubileuszowy 2025 papież Franciszek wskazuje na chrześcijańska nadzieję zawartą w sakramencie chrztu świetego. „Chrześcijańska nadzieja polega (…) na tym: w obliczu śmierci, gdzie wszystko wydaje się kończyć, otrzymujemy pewność, że dzięki Chrystusowi i Jego łasce przekazanej nam w chrzcie, <życie (…) zmienia się, ale się nie kończy> na zawsze. W chrzcie bowiem, pogrzebani razem z Chrystusem, otrzymujemy w Nim zmartwychwstałym dar nowego życia, które burzy mur śmierci, czyniąc z niej przejście do wieczności. (…) Jubileusz da nam możliwość odkrycia na nowo, z ogromną wdzięcznością, daru tego nowego życia otrzymanego w chrzcie, które jest w stanie przekształcić ten dramat [śmierci]”(Spes non confundit, nr 20). Papież Franciszek wskazuje na baptysteria, które zachowały kształt ośmiokąta – symbol ósmego dnia, czyli dnia zmartwychwstania, „który wykracza poza zwykły rytm, naznaczony upływem każdego tygodnia, otwierając w ten sposób cykl czasu na wymiar wieczności, na życie, które trwa wiecznie: jest to cel, do którego dążymy w naszej ziemskiej pielgrzymce” (tamże).

Wnioski:
1. Istotą chrztu świętego jest „zanurzenie” w Imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego.
2. Każdy ochrzczony zostaje zatem „zanurzony” w życie Trójcy, czyli życie wieczne, ponadczasowe.
3. To jest nasza największa nadzieja pośród zmienności tego świata i naszego w nim pielgrzymowania.

Gabriela Seifert-Knopik

*Za o. Ludwik Mycielski OSB, Gdy Biblię i Katechizm czytamy po polsku, Biskupów 2023, s. 12-13