Pomagamy powodzianom

Przypominamy, że kolekta dzisiejszej niedzieli

zostanie w całości przeznaczona

na pomoc powodzianom

zdjęcie ze strony: https://glucholazy.pl

Nikt, kto czyni cuda w mię moje, nie będzie mógł zaraz źle mówić o Mnie

Słowa Ewangelii według Świętego Marka

Wtedy Jan rzekł do Niego: Nauczycielu, widzieliśmy kogoś, kto nie chodzi z nami, jak w Twoje imię wyrzucał złe duchy, i zabranialiśmy mu, bo nie chodził z nami.

Lecz Jezus odrzekł: «Nie zabraniajcie mu, bo nikt, kto czyni cuda w imię moje, nie będzie mógł zaraz źle mówić o Mnie. Kto bowiem nie jest przeciwko nam, ten jest z nami. Kto wam poda kubek wody do picia, dlatego że należycie do Chrystusa, zaprawdę, powiadam wam, nie utraci swojej nagrody.

Kto by się stał powodem grzechu dla jednego z tych małych, którzy wierzą, temu byłoby lepiej uwiązać kamień młyński u szyi i wrzucić go w morze. Jeśli twoja ręka jest dla ciebie powodem grzechu, odetnij ją; lepiej jest dla ciebie ułomnym wejść do życia wiecznego, niż z dwiema rękami pójść do piekła w ogień nieugaszony. I jeśli twoja noga jest dla ciebie powodem grzechu, odetnij ją; lepiej jest dla ciebie, chromym wejść do życia, niż z dwiema nogami być wrzuconym do piekła. Jeśli twoje oko jest dla ciebie powodem grzechu, wyłup je; lepiej jest dla ciebie jednookim wejść do królestwa Bożego, niż z dwojgiem oczu być wrzuconym do piekła, gdzie robak ich nie umiera i ogień nie gaśnie.»

Krótkie rozważanie

„W Twoje imię wyrzucał złe duchy” – pełni uniesienia apostołowie komunikują Jezusowi wielką nowość. Na własne oczy widzieli kogoś, kto wprawdzie nie należał do ich grona, ale w imię Jezusa wyrzucał złe duchy. Nie należał do instytucji, którą tworzyli z Jezusem, nie był jej członkiem, a jednak czynił dobrze. To ich dziwiło. Nie radowali się, że chory został uwolniony ze złego ducha, lecz smucili się, że ten, kto go uzdrowił, nie był z ich ruchu, ugrupowania, partii. Dlatego postanowili poinformować o tym Jezusa w nadziei, że zareaguje, że go skarci i zabroni czynić coś takiego. Można należeć do Chrystusa i nie być członkiem dwunastu. Można być człowiekiem pełnym Ewangelii i nie być członkiem Kościoła. Jezus mówi bowiem, że królestwo Boże większe jest niż Kościół. Ten ostatni będzie miał swój koniec, lecz nie Boże królestwo, które jest wieczne.
Apostołowie czekali na reakcję Jezusa, lecz się jej nie doczekali. Przeciwnie, zostali skarceni przez Jezusa: „Nie zabraniajcie mu – powiedział – bo nikt, kto czyni cuda w imię moje, nie będzie mógł zaraz źle mówić o Mnie”. Jezus nie jest zazdrosny o swoje czyny. Nie jest też zazdrosny o dobro, które się dokonuje. Owszem, raduje się, kiedy się dokonuje. Obdarza innych swoim dobrem, wszak jest Bogiem pełnym hojności, Ojcem szczodrym, wręcz rozrzutnym.
Jezus nie stawia na pierwszym miejscu instytucji. Instytucja nie była dla Niego ważniejsza od osoby. Powie wyraźnie, że „to szabat został ustanowiony dla człowieka, a nie człowiek dla szabatu. Zatem Syn Człowieczy jest Panem także szabatu” (Mk 2,27). I chociaż przez takie słowa narazi się wielu, nie powstrzyma Go to od uzdrowienia w szabat człowieka z uschłą ręką, któremu powie: „Wyciągnij rękę!” (Mt 12,13).
Jezus nie jest dla „czegoś”. On przyszedł dla człowieka, dla jego zbawienia. Dla Jezusa nie ma nic ważniejszego od człowieka, jego potrzeby są Bogu najbliższe. Dlatego powie: „Ktokolwiek poda kubek wody do picia, należy do nas”. W ten kontekst wpisują się słowa sługi Bożego, Romano Guardiniego, że „tylko ten, kto zna Boga, zna także człowieka”.
Kim są chrześcijanie? Orygenes, wielki mędrzec chrześcijański, żyjący w III wieku, odpowiadał, że chrześcijanie są „przyjaciółmi rodzaju ludzkiego”. Biblijny mędrzec Syrach mówił z kolei, że wierzący są przyjaciółmi życia, bo „kto miłuje mądrość, ten jest przyjacielem życia” (Syr 4,12-22). Jedna i druga wypowiedź wskazują, że chrześcijanin jest tym, który dzięki wierze w Boga, jest przyjacielem życia i przyjacielem rodzaju ludzkiego.
Pierwszym, najważniejszym zadaniem chrześcijanina jest być prorokiem. Kim jednak jest prorok? Jakie jest jego zadanie? Czego oczekuje od niego Bóg? Prosi go, by był człowiekiem o sercu wrażliwym i otwartym, o sercu słuchającym, które słucha Boga. Tylko wówczas prorok obalał będzie mury podziałów, klasyfikacji, segregacji. Będzie posiadał mądrość i odwagę, by wychodzić ponad i poza granice, które dzieliły ludzi na lepszych czy gorszych, swoich czy obcych.
Prorok nie buduje murów, lecz obala te, które postawił człowiek – z lęku, wygody, egoistycznej potrzeby itp. Do proroka Jana Chrzciciela ciągnęła cała Jerozolima „oraz cała Judea i cała okolica nad Jordanem” (Mt 3,5). Szli do niego wszyscy, bo wszystkich traktował na równi i wszystkim głosił słowa Boga. Nikt z przychodzących nie czuł się wykluczony.

Świat usycha bez proroków. Ludzie bez nich umierają. Kłócą się i dzielą się, wszczynają wojny i giną. Bez słów proroka świat nie widzi drogi wyjścia z konfliktów. Słowo proroka wskazuje drogi wyjścia z waśni, daje nadzieję na lepszą przyszłość.
„Jeśli twoje oko jest dla ciebie powodem grzechu, wyłup je” – mówi Jezus w zakończeniu dzisiejszej Ewangelii. To słowa twarde, mocne, trudne do przyjęcia, wręcz niemożliwe do realizacji. Ale czy Jezus zaprasza rzeczywiście do takich czynów? Jak tłumaczyć Jego nakaz?
Jezus mówi jedynie, że nic nie jest ważniejsze od samego życia. Właśnie życie, jego wewnętrzna jakość, piękno relacji, klimat, w którym wyrasta i się rozwija, są najważniejsze. Dla zachowania piękna życia i jego rozwoju człowiek winien być gotów nawet na chwilowy ból czy cierpienie. Musi być gotów zrezygnować z czegoś, co jest mu drogie, ale co jego życia nie rozwija, lecz je dusi lub uśmierca jego piękno. Musi zrezygnować z czegoś mniejszego na rzecz czegoś ważniejszego.

Jezus mówi ponadto, bym był gotów odciąć moją rękę, moją nogę czy moje oko, jeśli jest powodem grzechu. Nie mam „obcinać” ręki bliźniego, nie mam obarczać odpowiedzialnością za swoje grzechy drugiej osoby. Nie wolno mi też mówić, że ktoś inny zwiódł mnie, sprowadził na manowce. Nic z tego! Jezus uczy, że nie jest dobrze obarczać odpowiedzialnością innych, przyjaciela, kogoś z rodzinny, społeczeństwo itp. za zło, które czynię. On chce, bym był osobą odpowiedzialną za to, co robię.

Panie, spraw, by świat był pełen Twoich proroków!

 Rozważanie  Ojca Zdzisława Kijasa pochodzi ze strony www.niedziela.pl