W kontekście szóstego przykazania Bożego, które stoi na straży czystej miłości oraz piękna miłości małżeńskiej i rodzinnej przychodzi refleksja nad postaciami adwentowymi, którymi są przede wszystkim Maryja i Józef czekający na siebie nawzajem, jak też na narodzenie się Dzieciątka. Te dwie postacie pokazują różne podejście kobiety i mężczyzny do miłości oraz do nowego życia. Ta różnorodność wskazuje równocześnie na ich wzajemne uzupełnianie się jako męża i żony (narzeczonego i narzeczonej) w odczytaniu woli Bożej.
Maryja
Kiedy Archanioł Gabriel przybywa do Maryi najpierw Ją pozdrawia („Bądź pozdrowiona”), potem prawi komplementy („Pełna łaski”, „Pan jest z Tobą”), a dopiero później przekazuje Jej zlecenie od Stwórcy („Oto poczniesz i porodzisz Syna…”). Maryja pyta jak się to stanie, podejmuje dialog z Posłańcem. Potem słuchając uważnie o jej krewnej Elżbiecie, która poczęła syna, pomimo bezpłodności, odpowiada Gabrielowi, iż się zgadza i szybko decyduje się wyruszyć do swojej krewnej, pomimo dalekiej drogi („wybrała się i poszła z pośpiechem w góry”). Maryja poszła podzielić się dobrą nowiną, chciała spotkać się z tą, która mogła ją zrozumieć, że dla Boga nie ma rzeczy niemożliwych. Zapewne też przeczuła, że będzie mogła pomóc starszej od siebie Elżbiecie w okresie przed narodzeniem dziecka. Obie kobiety spędziły ze sobą dużo czasu; Ewangelia podaje, że aż trzy miesiące.
Józef
Anioł Pański przychodzi do Józefa we śnie podkreślając z jakiego rodu się wywodzi („Józefie, Synu Dawida”), od razu przechodzi do rzeczy, („Nie bój nie bój się wziąć do siebie Maryi, twej Małżonki”) i objaśnia, że w Maryi wypełniło się proroctwo Izajasza („Oto Dziewica pocznie i porodzi Syna, któremu nadadzą imię Emmanuel, to znaczy: "Bóg z nami"). Józef zbudziwszy się ze snu uczynił to, co mu Anioł zlecił. Nie potrzebował żadnych więcej wyjaśnień, spotkań, rozmów. Sam podjął decyzję i działanie.
Wnioski:
- Zanim zlecisz zadanie kobiecie, postaraj się o dobry „klimat”, zaopatrz się w jakieś dobre komplementy (nie muszą dotyczyć tylko jej wyglądu zewnętrznego, powiedz,
że jest piękna też jej dusza, serce).
- Kobieta, która coś przeżywa (np. doświadczy dobrych, pięknych i wielkich rzeczy, albo też trudnych dla niej emocjonalnie) potrzebuje się tym dzielić z innymi, potrzebuje „pokrewnej duszy”. Będzie chciała z nią spędzić czas, pobyć, porozmawiać, będzie gotowa podjąć trud podróży, pójdzie też tam, gdzie poczuje się potrzebna. Nie dziw się, że potrafi długie chwile spędzić dzwoniąc do swojej przyjaciółki…
- Mężczyzna potrzebuje konkretnych wytycznych co ma zrobić, jak postąpić. Potrafi zamknąć się w swojej „jaskini” i szukać rozwiązania. Nie potrzebuje rozmawiać o tym z innymi. Chyba, że będzie potrzebował pomocy, porady. Nie licz na to, że będzie się dzielił z Tobą emocjami, przeżyciami. Pozwól mu na przebywanie samemu ze sobą, a przede wszystkim z Bogiem. Kiedy znajdzie rozwiązanie na pewno się dowiesz.
- I Maryja i Józef słuchali Pana, Jego woli. Każdy inaczej jej doświadczał i inaczej z nią postępował. Jeśli jesteś kobietą to nie licz, że mężczyzna postąpi tak jak ty; jeśli jesteś mężczyzną to wiedz, że kobieta może w inny sposób realizować swoje powołanie, niekoniecznie naśladując ciebie. I to jest piękne, bo jesteśmy stworzeni na obraz i podobieństwo Boże, a nie na obraz i podobieństwo swojego współmałżonka.
Gabriela Seifert-Knopik