1. Życie i działalność Josepha Ratzingera
Joseph Ratzinger, ur. 16 kwietnia 1927 w Marktl
1943–1945 – służba wojskowa
1951 – święcenia prezbiteratu
1951–1977 – kariera naukowa
1977–2005 – kardynał
1981–2005 – prefekt Kongregacji Nauki Wiary
19 IV 2005 – 28 II 2013 –265. papież, pierwszy od XV wieku, który zrzekł się dobrowolnie tego urzędu
2. Działalność papieża Benedykta XVI
Nauczanie Benedykta XVI to przede wszystkim jego oficjalne dokumenty:
– 3 encykliki: Deus caritas est (Bóg jest miłością), Spe salvi (Nadzieja zbawienia), Caritas in veritate (Miłość w prawdzie),
– 4 adhortacje,
– 6 konstytucji apostolskich,
– 18 motu proprio,
a także książki: Jezus z Nazaretu (3 tomy), Boża rewolucja, Światłość świata.
Papież ten odbył 24 podróże apostolskie, w tym raz był w Polsce, w dniach: 25-28
maja 2006 i 3 razy uczestniczył w Światowych Dniach Młodzieży: w Kolonii (2005), w Sydney (2008), w Madrycie (2011)
3. Słowa do młodzieży
Benedykt XVI pisał orędzia na Światowe Dni Młodzieży (w latach, w których nie obchodzi się ich na skalę ogólnoświatową, przeżywane są w diecezjach). Orędzia te zawierają wiele wskazań i podpowiedzi, jak budować swoje życie na Chrystusie w ustanowionym przez Niego Kościele. Zawarte jest w nich przesłanie, jakie Benedykt XVI chciał przekazać młodzieży.
1. Wy jesteście nowym pokoleniem apostołów
Budować życie na Chrystusie, przyjmując z radością Jego słowo oraz realizując Jego nauczanie — taki powinien być wasz program, młodzi trzeciego tysiąclecia! Musi nastać nowe pokolenie apostołów, obierających za swój fundament słowo Chrystusa, zdolnych odpowiadać na wyzwania naszych czasów i gotowych wszędzie głosić Ewangelię. O to prosi was Pan, do tego zachęca was Kościół, tego od was oczekuje świat, nawet jeżeli o tym nie wie! A jeżeli Jezus was powołuje, nie bójcie się odpowiedzieć Mu wielkodusznie, zwłaszcza wtedy, gdy wam proponuje, byście poszli za Nim w życiu konsekrowanym lub kapłańskim. Nie bójcie się! Zaufajcie Mu, a nie zawiedziecie się. (Orędzie Benedykta XVI na XXI Światowy Dzień Młodzieży 2006 r.)
2. Nie ma miłości bez czystości
Drugą dziedziną, w której wasza miłość winna się wyrażać, a wy w niej wzrastać, jest przygotowanie do czekającej was przyszłości. Jeśli jesteście narzeczonymi, Bóg ma plan miłości związany z waszą przyszłością w małżeństwie i rodzinie; jest zatem rzeczą istotną, byście ten plan z pomocą Kościoła odkrywali, wolni od rozpowszechnionego uprzedzenia, według którego chrześcijaństwo ze swoimi przykazaniami i zakazami nie pozwala cieszyć się miłością, a zwłaszcza, że utrudnia pełne zaznawanie szczęścia, jakiego mężczyzna i kobieta szukają we wzajemnej miłości. Miłość mężczyzny i kobiety daje początek rodzinie ludzkiej, a para, którą tworzą mężczyzna i kobieta, ma swój fundament w pierwotnym zamyśle Boga (por. Rdz 2, 18-25). Uczenie się miłości we dwoje to wspaniałe doświadczenie, wymagające jednak trudnych przygotowań. Okres narzeczeństwa, zasadniczy dla formowania się pary młodych, jest czasem oczekiwania i przygotowania, który należy przeżywać w czystości gestów i słów. Pozwala to dojrzewać wzajemnej miłości, trosce i wrażliwości na potrzeby drugiego; pomaga uczyć się panowania nad sobą, coraz większego wzajemnego szacunku — owych cech prawdziwej miłości, która nie szuka przede wszystkim własnego zaspokojenia ani własnego dobra. W czasie wspólnej modlitwy proście Pana, by strzegł waszej miłości, pogłębiał ją i oczyszczał ze wszelkiego egoizmu. Nie wahajcie się odpowiedzieć wielkodusznie na wezwanie Pana, ponieważ małżeństwo chrześcijańskie jest prawdziwym powołaniem w Kościele. Drodzy chłopcy i drogie dziewczęta, bądźcie także gotowi powiedzieć «tak», jeśli Bóg was powołuje, byście poszli za Nim drogą kapłaństwa służebnego lub życia konsekrowanego. Wasz przykład doda odwagi wielu waszym rówieśnikom, szukającym prawdziwego szczęścia. (Orędzie Benedykta XVI na XXII Światowy Dzień Młodzieży 2007 r.)
3. Boże Przykazania – to szkoła prawdziwej wolności
Boże Przykazania – to szkoła prawdziwej wolności Jezus przypomina bogatemu młodzieńcowi dziesięcioro przykazań jako warunek konieczny, by «osiągnąć życie wieczne». Są one zasadniczymi punktami odniesienia, pozwalającymi żyć w miłości, wyraźnie odróżniać dobro od zła i wypracowywać solidny i trwały plan swojego życia. Również i was Jezus pyta, czy znacie przykazania, czy troszczycie się o to, by kształtować wasze sumienia według Bożego prawa, czy stosujecie je w życiu. Oczywiście są to pytania niezgodne z dzisiejszą mentalnością, która ukazuje wolność pozbawioną wartości, zasad, obiektywnych norm i zachęca do odrzucenia wszelkich ograniczeń chwilowych pragnień. Ale przyjęcie tego punktu widzenia, zamiast prowadzić do prawdziwej wolności, powoduje, że człowiek staje się niewolnikiem samego siebie, swoich chwilowych pragnień, bożków, takich jak władza, pieniądze, niepohamowane żądze i pokusy świata, czyniąc go niezdolnym do tego, by pójść drogą swego wrodzonego powołania do miłości. Bóg daje nam przykazania, bo chce nas wychować do prawdziwej wolności, bo chce razem z nami budować królestwo miłości, sprawiedliwości i pokoju. Słuchanie ich i stosowanie w życiu nie oznacza alienacji, ale znalezienie drogi prawdziwej wolności i miłości, ponieważ przykazania nie ograniczają szczęścia, ale pokazują, jak je znaleźć. Na początku rozmowy z bogatym młodzieńcem Jezus przypomina, że prawo dane przez Boga jest dobre, ponieważ «Bóg jest dobry». (Orędzie Benedykta XVI na XXV Światowy Dzień Młodzieży 2010 r. )
4. Wiara nie jest dla samotników
Wtedy Jezus zawołał: «Uwierzyłeś dlatego, że Mnie ujrzałeś? Błogosławieni, którzy nie widzieli, a uwierzyli» (J 20, 29). On ma na myśli drogę Kościoła, zbudowanego na wierze naocznych świadków — apostołów. Rozumiemy zatem, że nasza osobista wiara w Chrystusa, zrodzona z dialogu z Nim, jest złączona z wiarą Kościoła. Nie jesteśmy odosobnionymi wierzącymi, lecz przez chrzest jesteśmy członkami tej wielkiej rodziny, i to właśnie wiara wyznawana przez Kościół daje pewność naszej wierze osobistej. Credo, które wyznajemy podczas niedzielnej Mszy św. chroni nas przed niebezpieczeństwem wiary w innego Boga niż Ten, którego objawił nam Jezus. «Każdy wierzący jest jakby ogniwem w wielkim łańcuchu wierzących. Nie mogę wierzyć, jeśli nie będzie mnie prowadziła wiara innych, a przez moją wiarę przyczyniam się do prowadzenia wiary innych» (Katechizm Kościoła katolickiego, 166). Dziękujmy Panu nieustannie za dar Kościoła; dzięki niemu pewnie rozwijamy wiarę, która daje nam prawdziwe życie (por. J 20, 31). (Orędzie Benedykta XVI na XXVI Światowy Dzień Młodzieży 2011 r.)
5. Radośni chrześcijanie to wiarygodni chrześcijanie
Radośni chrześcijanie, to wiarygodni chrześcijanie Niekiedy chrześcijaństwo jest przedstawiane jako wizja życia, która ogranicza naszą wolność, sprzeciwia się naszym pragnieniom szczęścia i radości. Ale jest to dalekie od prawdy! Chrześcijanie są ludźmi naprawdę szczęśliwymi, bo wiedzą, że nigdy nie są sami. Wiedzą, że są zawsze w rękach Boga. Przede wszystkim do was, młodzi uczniowie Chrystusa, należy pokazywanie światu, że wiara przynosi radość i prawdziwe, pełne i trwałe szczęście. Jeśli zaś chrześcijański styl życia wydaje się czasem ponury i nudny, powinniście jako pierwsi ukazywać radosne i szczęśliwe oblicze wiary. Ewangelia jest «dobrą nowiną», że Bóg nas kocha i że każdy z nas jest dla Niego ważny. Pokazujcie światu, że właśnie tak jest! Bądźcie więc pełnymi zapału misjonarzami nowej ewangelizacji! Nieście tym, którzy cierpią, tym, którzy poszukują, radość, jaką pragnie dać Jezus. Wnoście ją do waszych rodzin, szkół i uniwersytetów, do miejsc pracy i grup przyjaciół, tam, gdzie mieszkacie. Zobaczycie, że jest ona zaraźliwa. I otrzymacie stokroć więcej: radość zbawienia dla siebie i radość, jaką daje obserwowanie miłosierdzia Boga, działającego w ludzkich sercach. W dniu waszego ostatecznego spotkania z Panem usłyszycie od Niego: «Dobrze, sługo dobry i wierny! (...) wejdź do radości twego pana!» (Mt 25, 21). (Orędzie Benedykta XVI na XXVII Światowy Dzień Młodzieży 2012r.)
6. Misjonarze nowej ewangelizacji
Kościół liczy również na was, kontynuując tę misję ewangelizacji. Drodzy młodzi, wy jesteście pierwszymi misjonarzami wśród swych rówieśników! Pod koniec Powszechnego Soboru Watykańskiego II, którego 50. rocznicę obchodzimy w tym roku, sługa Boży Paweł VI powierzył chłopcom i dziewczętom świata Orędzie, które rozpoczynało się tymi słowami: «To do was, młodzi mężczyźni i kobiety całego świata, Sobór chce skierować swe ostatnie przesłanie. Albowiem to wy przejmiecie pochodnię z rąk swych rodziców i będziecie żyli w świecie w okresie największych przemian w jego historii. To wy, przejmując to, co najlepsze, z przykładu i nauczania waszych rodziców i waszych nauczycieli, ukształtujecie społeczeństwo jutra: uratujecie się lub zginiecie z nim». I zakończył wezwaniem: «Budujcie z entuzjazmem świat lepszy od obecnego!» Chciałbym zwrócić uwagę na dwie dziedziny, którym winniście poświęcić więcej uwagi w swej działalności misyjnej. Pierwsza to dziedzina społecznego przekazu, a zwłaszcza świat Internetu. Jak już miałem okazję wam powiedzieć, drodzy młodzi, «uważajcie za swój obowiązek wprowadzanie w kulturę tego nowego środowiska komunikacyjno-informatycznego wartości, na których opiera się wasze życie! (...) Szczególnie do was, młodych, którzy z naturalną niemal łatwością posługujecie się tymi nowymi środkami komunikacji, należy zadanie ewangelizacji tego ‚cyfrowego kontynentu’» (Orędzie Benedykta XVI na XXVIII Światowy Dzień Młodzieży 2013r.)
opracowała: Gabriela Seifert-Knopik (Na podstawie materiałów do kl. III i IV liceum i technikum, wydawnictwo „Jedność”)
