Boże Narodzenie jest tak naprawdę obchodzone w każdej Mszy Świętej, gdyż Zbawiciel przychodzi na ołtarz w postaci chleba, tak jak niegdyś, przed około 2000 lat przyszedł na świat. Cel Jego przyjścia jest ten sam co wówczas: Chwała Boża i pokój ludziom. Gloria to radosna odpowiedź na błagalne Kyrie.
Jeśli w Kyrie [czyt: akcie pokuty] wyrażaliśmy tęsknotę i potrzebę odkupienia, to w Gloria [czyt: hymn uwielbienia śpiewany lub recytowany zawsze w uroczystości i święta, zwany doksologią wielką] wypowiadamy nasze dziękczynienie, szczęśliwe i silne przekonanie o odkupieniu. W każdej Najświętszej Ofierze obchodzimy więc adwent i Boże Narodzenie.
„Chwała na wysokości Bogu” to śpiew anielskiego zachwytu wobec nieskończonej miłości Pan Boga, idącej aż do uniżenia w stajence. Maryja i Józef usłyszeli o nim od przychodzących oddać pokłon Nowonarodzonemu pasterzy. Matka Boża i święty Józef zjednoczyli się z tą modlitwą aniołów, tak samo uczynił Kościół, i tak powstała Gloria.
Chwałę definiuje się jako wielką sławę połączoną z pochwałami (w słowach i w szlachetnych melodiach gregoriańskich). Kościół, śpiewając wielką chwałę Boga, myśli najpierw o tym, kim On jest, zanim pomyśli o tym, co On uczynił. Nierzadko ten hymn uwielbienia jest śpiewany bardzo uroczyście, z „wielką pompą”, przy dźwiękach dzwonków, a nawet dzwonów kościelnych. Ta wielka doksologia jest także hymnem uwielbienia Boga Trójjedynego (mała doksologia: „Chwała Ojcu i Synowi i Duchowi Świętemu…” jest również uwielbieniem Boga Trójjedynego).
„A na ziemi pokój” – to dalsza część hymnu. Chodzi w pierwszej kolejności o pokój ludzi z Bogiem, dzięki odpuszczeniu grzechów. Ale także o pokój człowieka z samym sobą dzięki zgodności wszystkich naszych pragnień z chceniem tego, czego chce Bóg. Oto pokój, który śpiewają aniołowie. „Chwalimy Cię, błogosławimy Cię…” to litania rozmodlonego serca – nagromadzone słowa jakby rekompensują naszą niezdolność wyrażenia zachwytu i miłości do Boga. Pokój na ziemi jest zatem ściśle związany z oddawaniem chwały Bogu. I zapewne nie chodzi tylko o słowa uwielbienia, ale o to, aby chwała Boża jaśniała w naszym życiu. Tak jak to napisał św. Paweł: „Przeto czy jecie, czy pijecie, czy cokolwiek innego czynicie, wszystko na chwałę Bożą czyńcie” (1 Kor 10,31).
Cieszmy się, radujmy, zachwycajmy Bogiem, miejmy pokój w naszych sercach i dzielmy się nim
z innymi, jak opłatkiem.
Gabriela Seifert-Knopik
(W swoich rozważaniach posłużyłam się tekstem książki: Jean-Denis Chalufour, pt. „Przewodnik po Mszy Świętej” i z niej zaczerpnęłam inspirację do napisania tego tekstu.)