Terminem błogosławieństwo końcowe (lub skrótowo: błogosławieństwo; łac. Benedicto) określa się błogosławieństwo udzielane przez celebransa na koniec mszy (przed rozesłaniem w formie zwyczajnej, a po w formie nadzwyczajnej rytu rzymskiego).
W czasie uroczystych mszy sprawowanych przez biskupa (lub kilku biskupów) może być udzielone błogosławieństwo pontyfikalne, zawierające inną formułę błogosławieństwa i odpowiedzi ludu.
Po mszy prymicyjnej prymicjant udziela błogosławieństwa prymicyjnego (wypowiadając wpierw ogólną formułę błogosławieństwa, a potem indywidualnie nakładając dłonie na głowę).
Na zakończenie niektórych nabożeństw (np. nabożeństwa różańcowego) udzielane jest błogosławieństwo Najświętszym Sakramentem. Również po nim wierni powinni uczynić znak krzyża świętego.
Obecnie możliwe jest do wyboru:
• błogosławieństwo w prostej formie: "Niech was błogosławi…"
• błogosławieństwo z poprzedzającą je modlitwą nad ludem
• błogosławieństwo uroczyste z trzema wezwaniami i potrójnym „Amen”, poprzedzone wezwaniem diakona: "Pochylcie głowy na błogosławieństwo" wypowiadane z wyciągniętymi rękami.
Błogosławieństwo w prostej formie:
Po ogłoszeniach (jeżeli takie są) kapłan zwrócony do ludu, rozkładając ręce mówi:
Pan z wami.
Lud odpowiada:
I z duchem Twoim.
Kapłan błogosławi lud mówiąc:
Niech was błogosławi Bóg wszechmogący, * Ojciec i Syn, + i Duch Święty.
Lud odpowiada:
Amen.
W niektórych dniach i okolicznościach tę formułę błogosławieństwa poprzedza zgodnie z przepisami inna, uroczysta formuła błogosławieństwa albo modlitwa nad ludem.
Kapłan może udzielić uroczystego błogosławieństwa na zakończenie Mszy, liturgii słowa, godziny kanonicznej albo na zakończenie obrzędów sakramentów. Diakon, albo, jeżeli go nie ma, sam kapłan, może skierować do wiernych wezwanie: Pochylcie głowy na błogosławieństwo, lub podobne. Następnie kapłan wyciąga ręce nad ludem i odmawia formuły błogosławieństwa, a wszyscy odpowiadają: Amen. Następuje formuła odesłania wiernych. W Mszale Rzymskim mamy bardzo wiele różnych uroczystych formuł błogosławieństwa:
- I. NA OKRESY ROKU KOŚCIELNEGO (np. w Adwencie, w Narodzenie Pańskie itd.)
- II. W LITURGICZNYCH DNIACH ŚWIĘTYCH (np. o Najświętszej Maryi Pannie, o Aniołach,
o Apostołach, o Męczennikach itd.)
- III. INNE BŁOGOSŁAWIEŃSTWA (np. na poświęcenie kościoła, w liturgii za zmarłych)
[Na katechezie dla dorosłych analizowaliśmy niektóre z nich szczegółowo. Cudowne! Ile dobra z nich wynika!]
Gabriela Seifert-Knopik
https://ordo.pallotyni.pl/index.php/mszal-rzymski/czesci-stale/96-obrzedy-zakonczenia