ROCZNICA KONSEKRACJI NASZEJ ŚWIATYNI

To było 14 lat temu.....

Powspominajmy dziś o tym

 Przygotowania do uroczystości

Pierwszy Proboszcz ks. Marcin

Ale byliśmy młodzi..😉

Przypowieść o chwaście

Słowa Ewangelii według świętego Mateusza

Jezus opowiedział tłumom tę przypowieść:
„Królestwo niebieskie podobne jest do człowieka, który posiał dobre nasienie na swojej roli. Lecz gdy ludzie spali, przyszedł jego nieprzyjaciel, nasiał chwastu między pszenicę i odszedł. A gdy zboże wyrosło i wypuściło kłosy, wtedy pojawił się i chwast.

Słudzy gospodarza przyszli i zapytali go: «Panie, czy nie posiałeś dobrego nasienia na swej roli? Skąd więc się wziął na niej chwast?» Odpowiedział im: «Nieprzyjazny człowiek to sprawił». Rzekli mu słudzy: «Chcesz więc, żebyśmy poszli i zebrali go?» A on im odrzekł: «Nie, byście zbierając chwast nie wyrwali razem z nim i pszenicy. Pozwólcie obojgu róść aż do żniwa; a w czasie żniwa powiem żeńcom: Zbierzcie najpierw chwast i powiążcie go w snopki na spalenie; pszenicę zaś zwieźcie do mego spichlerza»”.

Inną przypowieść im powiedział: „Królestwo niebieskie podobne jest do ziarnka gorczycy, które ktoś wziął i posiał na swej roli. Jest ono najmniejsze ze wszystkich nasion, lecz gdy wyrośnie, jest większe od innych jarzyn i staje się drzewem, tak że ptaki przylatują z powietrza i gnieżdżą się na jego gałęziach”.

Powiedział im inną przypowieść: „Królestwo niebieskie podobne jest do zaczynu, który pewna kobieta wzięła i włożyła w trzy miary mąki, aż się wszystko zakwasiło”.
To wszystko mówił Jezus tłumom w przypowieściach, a bez przypowieści nic im nie mówił. Tak miało się spełnić słowo Proroka: „Otworzę usta w przypowieściach, wypowiem rzeczy ukryte od założenia świata”.
Wtedy odprawił tłumy i wrócił do domu. Tam przystąpili do Niego uczniowie i prosili Go: „Wyjaśnij nam przypowieść o chwaście”. On odpowiedział: „Tym, który sieje dobre nasienie, jest Syn Człowieczy. Rolą jest świat, dobrym nasieniem są synowie królestwa, chwastem zaś synowie Złego. Nieprzyjacielem, który posiał chwast, jest diabeł; żniwem jest koniec świata, a żeńcami są aniołowie. Jak więc zbiera się chwast i spala ogniem, tak będzie przy końcu świata. Syn Człowieczy pośle aniołów swoich: ci zbiorą z Jego królestwa wszystkie zgorszenia i tych, którzy dopuszczają się nieprawości, i wrzucą ich w piec rozpalony; tam będzie płacz i zgrzytanie zębów. Wtedy sprawiedliwi jaśnieć będą jak słońce w królestwie Ojca swego. Kto ma uszy, niechaj słucha”.

Mt 13,24-43

Wakacje znów będą wakacje
Na pewno mam rację wakacje będą znów...

Rozpoczynamy

ODPOCZYNEK

by w czasie wakacji nie zabrakło nam czasu...

„Idźcie i odpocznijcie nieco” - mówi Jezus do Apostołów zmęczonych pracą ewangelizacyjną. Przeżywamy czas wakacji, czas zasłużonego odpoczynku po długiej i mozolnej pracy.

Czy jest to jednak czas bez Boga? Jezus wraz z apostołami udaje się na miejsce osobne, nie zostawia ich samych. A czy z nami na wakacje wyjeżdża Pan Bóg? On bardzo chce, ale to od nas zależy czy Go zabierzemy. Na czas wakacji nie zamyka się kościołów, nie zawiesza się sprawowania sakramentów. A więc tylko od nas zależy, czy wakacje będą czasem z Bogiem.

Tak często powtarzamy, że nie mamy czasu na modlitwę, na lekturę Pisma Świętego, na Eucharystię – czasem nawet niedzielną – bo tyle pracy, obowiązków, zabiegania.

Przed nami wakacje – czas wolniejszy, mniej zabiegany. Czy jednak będzie to także czas dla Boga i z Nim? Nie zostawiajmy Pana Boga na czas wakacji. Wręcz przeciwnie, jeszcze bardziej do Niego przylgnijmy. Znajdźmy chwilę na częstszą Eucharystię, modlitwę, lekturę Bożego Słowa.

 Za wszystko dziękować, bo jest za co.

Uwielbiajmy Boga w pięknie stworzonego świata. Dziękujmy za tak wiele łask, jakich nieustannie nam udziela. Rozejrzyjmy się wokół siebie i zobaczmy piękne dzieła Boże. Możemy odpoczywać z Panem i przy Nim. Taki odpoczynek umocni nas duchowo.

Wakacje, odpoczynek także są darem Pana. Niech więc będą przeżywane i wykorzystane jak dar, za który należy się wdzięczność. Dziękując stajemy się lepsi, radośniejsi, mniej pretensjonalni.

Czasem chyba tak trudno dostrzec nam Boży dar. Czas wakacji może być wspaniałą okazją do tego, by uświadomić sobie, że wszystko jest łaską i za każdą podziękować.

Wyjeżdżamy w różne piękne zakątki kraju i świata. Czy jednak podziwiając to piękno pamiętamy o Stwórcy wszystkiego? Trzeba nam może wyrobić w sobie pewną wrażliwość duchową, świadomość stwórczą. Ziemia dana nam jest przez Pana. To dla nas stworzył On ten piękny świat. A my czasem zachowujemy się tak, jakby wszystko nam się należało. Uczmy się wdzięczności.

On na nas czeka

Pan Bóg się nie narzuca, ale cierpliwie czeka na nasz krok. On wciąż jest i czuwa nad każdym z nas. Tak wiele chce nam dać. Tak bardzo chce, byśmy byli szczęśliwi. Tylko On wie, co nam do tego szczęścia jest potrzebne i właśnie tym chce nas obdarzyć.

A my? Czasem a może często chcemy żyć po swojemu. Nie pytać Pana o Jego wolę. Ewentualnie poprosić, by to On dostosował się do naszej.

Podczas wakacji pamiętajmy, że On na nas czeka i zróbmy jeden krok w Jego kierunku. Niech kościoły nie będą puste. Jezus nie chce być sam zamknięty w tabernakulum. On chce, byś przyszedł, porozmawiał z Nim, trwał w Jego obecności. On chce, by Jego Słowo było żywe w twoim życiu. Sięgnij więc po nie i czytaj, słuchaj, rozważaj. I nie mów, że nie masz czasu.

s.M. Damiana Szmidt

Zgromadzenie Sióstr Służebniczek NMP

fotografia: www. parafia.myszyniec.pl

W minioną środę obchodziliśmy 56 urodziny naszego księdza Proboszcza

Uroczystą Mszę świętą w swojej intencji odprawił Jubilat

Po Mszy świętej były gyszynki, życzenia, kwiaty, które w imieniu wszystkich parafian złożyli przedstawiciele Rady Parafialnej

Oczywiście, po krótkim przemówieniu ks. Proboszcza odezwał się syndrom papieski - czyli gromkie brawa na cześć Jubilata

Normalnie na zakończenie Mszy świętej zaawsze jest błogosławieństwo, a u nas po blogosławieństwie były cukierki... To takie przyzwyczajenie z przedszkola chyba 😊

Cukierki, to nie wszystko

To był dopiero początek wszystkiego...

Tu na razie było ściernisko, ale sytuacja ulegała zmianie z każdą minutą

Katering ruszył pełną parą...

A było co nosić:

Nie możemy zapomnieć o rogalikach z marmoladą. Były przepyszne, takie cieplutkie, świeżutkie, mniam, mniam

Jak widać: my tylko na kartony - ilości detaliczne nas nie interesują😉

Szczepan, Starszy grilowy - wędzarniczy zadbał o ogień i coś na ogień.

Kiełbasa, wiadomo rzecz chodliwa- dlatego tylko Szczepan miał do niej klucz...

Z tego miejsca dziękujemy Ci Szczepanie za twój profesjonalizm wędzarniczy.  Nieważne, że kiełbasa miała dużo benzo(a)pirenu, ważne, że była smaczna !!!

Nad wszystkim czuwał osobiście ks. Proboszcz, jak przystało na Gospodarza imprezy.

Jeszcze tylko dostawa pizzy z miejscowej Pizzerii i można zaczynać !!!

Jak przystało, na tego typu imprezach nie mogło zabraknąć STO LAT dla Jubilata

A tak z rozpędu pojechało dalej i było: gorzko, gorzko, ale tylko jeden raz, bo  ks. Proboszcz troszkę wpadł w zakłopotanie...😊

 Tak jak na prawdziwej imprezie urodzinowej też były muzyka i tańce

Co odważniejsi mogli zatańczyć z ks. Proboszczem.

Tak swoją drogą, to z ks. Proboszcza niezły tancerz - podejrzane to...😉

Podsumowując:

Urodziny się udały, była odpowiednia pogoda, choć z rana rzucało gradem,

Zaproszenie zadziałało, przyszło dużo parafian,

jedzenia i picia było dużo,

była muzyka, tańce, dym z ogniska,

To wszystko oprócz świętowania jubileuszu przyczyniło się do integracji parafian, a przy okazji lepszego poznania swoich sąsiadów (😉).

Dziękujemy Wszystkim za przygotowanie tej uroczystości, za poświęcony czas, za przygotowanie ciast, ciasteczek i rogalików, za obecność.

ps. następny raz, to chyba zakończenie lata? Czekamy na propozycje.

Więcej będzie na stronie Faceboka, 

1. Usunąć zazdrość z serca – życzliwością i pokorą

Zazdrość to zawiść i złość na widok pomyślności innych i pragnienie niesprawiedliwego przywłaszczenia sobie tego, co inni posiadają. Kto życzy innym źle, ciężko grzeszy. Zazdrość odbiera radość z osiągnięć i darów innych, wiarę w Opatrzność Bożą względem samego
siebie i blokuje serce, by dążyło do prawdziwego bogactwa. Jest nim już teraz udział w życiu Boga za sprawą Ducha Świętego. Zazdrość jest wadą główną. Oznacza ona smutek doznawany z powodu dobra drugiego człowieka i nadmierne pragnienie przywłaszczenia go sobie, nawet w sposób niewłaściwy. Zazdrość jest grzechem śmiertelnym, gdy życzy bliźniemu poważnego zła: Święty Augustyn widział
w zazdrości "grzech diabelski" w pełnym znaczeniu tego słowa. "Z zazdrości rodzą się nienawiść, obmowa, oszczerstwo, radość z nieszczęścia bliźniego i przykrość z jego powodzenia". Zazdrość jest jedną z form smutku, a zatem odrzuceniem miłości; ochrzczony powinien zwalczać ją życzliwością. Zazdrość często pochodzi z pychy; ochrzczony powinien starać się żyć w pokorze.

2. Oderwanie od bogactw, ubóstwo duchowe, pustka i tęsknota za Bogiem

Dlaczego Jezus żąda od nas ubóstwa serca? „On, będąc bogaty, dla was stał się ubogi, abyście wy wzbogacili się Jego ubóstwem" (2 Kor 8, 9). Także młodzi ludzie doświadczają wewnętrznej pustki. Jednak być ubogim w środku to nic złego. Muszę tylko całym sercem szukać Tego, który może wypełnić moją pustkę i moje ubóstwo uczynić bogactwem. Dlatego Jezus mówi: „Szczęśliwi ubodzy w duchu, ponieważ do nich należy królestwo niebieskie" (Mt 5, 3). Czym jest to ubóstwo duchowe mówi nam św. Benedykt
z Nursji (Reguła 4): „Nikogo nie nienawidzić. Nie zazdrościć. Nie czynić niczego z zawiści. Nie lubić kłótni. Unikać wyniosłości”. A św. Matka Teresa z Kalkuty powiedziała: „Nawet Bóg nie byłby w stanie nic uczynić dla tego, kto nie zostawia Mu miejsca. Trzeba stać się zupełnie pustym, żeby Go wpuścić do środka, by uczynił to, co chce”. Słynny Blaise Pascal „dopowiada”: „Bezdenna przepaść w człowieku może być wypełniona jedynie nieskończonym i niezmiennym przeciwieństwem tzn. samym Bogiem”.
Za czym człowiek powinien najbardziej tęsknić? Ostateczną i największą tęsknotą człowieka może być tylko Bóg. Oglądanie Jego, naszego Stwórcy, Pana i Odkupiciela jest szczęśliwością bez końca.
Jezus nakazuje swoim uczniom, by przedkładali Go nad wszystko i nad wszystkich, oraz proponuje
im "wyrzeczenie się wszystkiego, co posiadają" (Łk 14, 33), ze względu na Niego i Ewangelię.
Na krótko przed swoją męką pokazał im przykład ubogiej wdowy jerozolimskiej, która ze swego niedostatku dała wszystko, co miała na utrzymanie. Wypełnienie zalecenia oderwania się od bogactw jest konieczne, by wejść
do Królestwa niebieskiego.

3. Kierowanie uczuciami i powierzenie się Opatrzności Bożej

Wszyscy chrześcijanie powinni starać się "należycie kierować swymi uczuciami, aby korzystanie
z rzeczy ziemskich i przywiązanie do bogactw wbrew duchowi ewangelicznego ubóstwa nie przeszkodziło im w osiągnięciu doskonałej miłości".
"Błogosławieni ubodzy w duchu" (Mt 5, 3). Błogosławieństwa objawiają porządek
szczęścia i łaski, piękna i pokoju. Jezus pochwala radość ubogich, do których już należyKrólestwo. Chrystus-Słowo nazywa "ubóstwem w duchu" dobrowolną pokorę człowieka i wyrzeczenie się siebie;
a Apostoł daje nam jako przykład ubóstwo Boga, gdy mówi: "Dla nas stał się ubogim" (2 Kor 8, 9) . (…) Powierzenie się Opatrzności Ojca niebieskiego wyzwala z niepokoju o jutro. Ufność pokładana w Bogu przygotowuje szczęście ubogich. Oni będą widzieć Boga. Pragnienie prawdziwego szczęścia wyzwala człowieka od nadmiernego przywiązania do dóbr tego świata i znajduje swoje spełnienie w widzeniu
i szczęściu Boga. "Obietnica widzenia Boga przekracza wszelkie szczęście. W języku Pisma świętego <<widzieć>> znaczy tyle samo, co <<posiadać>>... Kto zatem widzi Boga, przez to samo, że widzi Boga, otrzymał wszystkie dobra, jakie można sobie wyobrazić".
Aby posiadać i kontemplować Boga, chrześcijanie powinni umartwiać swoje pożądania i za pomocą łaski Bożej odnosić zwycięstwo nad pokusami używania i panowania [podkreślenia własne]. Na tej drodze doskonałości Duch i Oblubienica wzywają tych, którzy ich słuchają do doskonałej jedności z Bogiem (…) On będzie celem wszystkich naszych pragnień; On, którego bez końca będziemy oglądali, bez nasycenia miłowali, bez utrudzenia uwielbiali. A ten dar, to uczucie i ten stan będą niewątpliwie wspólne wszystkim tak samo, jak życie wieczne.

Na podstawie Youcat 466-468 oraz KKK 2539 -2550 opracowała Gabriela Seifert-Knopik