Homilia. Po odczytaniu Ewangelii następuje homilia. Wygłasza ją celebrans albo diakon. Homilia ma miejsce w niedziele i święta a czasem i codziennie. Słowo: „homilia” jest stosunkowo nowym słowem we współczesnym słowniku katolickim. Zastąpiło ono słowo: „kazanie”. Pochodzi z języka greckiego: „homilein” i znaczy „rozmawiać z ludźmi”. Homilia jest zatem wyjaśnianiem, komentowa- niem i radą, jak w życiu chrześcijańskim praktycznie stosować się do tekstów biblijnych. Odnosi czytania Pisma do naszej sytuacji. Homilia często zawiera wskazówki moralne dotyczące życia. Może przybierać także formę dialogu z wiernymi. W Kościele katolickim homilię w czasie mszy świętej może wygłaszać tylko wyświęcony duchowny. Nie ma określonego czasu długości homilii, lecz jej długość musi być proporcjonalna do całości liturgii słowa.

 

Wyznanie wiary (Credo). W języku łacińskim słowo: „credo” oznacza „wierzę”. Credo nicejskie [lub inaczej nazywane nicejsko-konstantynopolitańskie] – dłuższa wersja („Wierzę w jednego Boga”,
w odróżnieniu od Składu Apostolskiego – „Wierzę w Boga”) wyraża treść naszych podstawowych prawd wiary. Kształtowało się ono przez wiele lat. Najwcześniejsze teksty wyznań wiary służyły jako rodzaj osobistej deklaracji wiary w to, co przyjmowało się wraz ze chrztem. Treść oczywiście nie była dowolnie dobierana przez osobę chrzczoną, lecz była odpowiedzią na apostolski kerygmat, zwiastujący tajemnice Chrystusa i Kościoła. Ostatecznie Credo zostało sformułowane na Soborze w Nicei w 325 r. Od czasów starożytnych znajduje się w obrzędach chrztu świętego.

Modlitwa powszechna (modlitwa wiernych). Na Mszy świętej otwieramy nasze serca i modlimy się o pomoc Bożą dla nas i dla innych. Łączymy się praktycznie z całym Kościołem i całym światem oddając Bogu cześć i prosząc o potrzebne łaski dla innych ludzi. Powierzamy Panu i Jego miłosierdziu różne potrzeby i problemy całego świata. Modlitwa powszechna stanowi zakończenie Liturgii Słowa i jest odpowiedzią zgromadzenia na usłyszane Boże Słowo. Przebieg modlitwy wiernych jest następujący: Przewodniczący celebracji z miejsca przewodniczenia rozpoczyna i kończy modlitwę powszechną. Odczytywanie wezwań tej modlitwy nie należy do kapłana. Wezwania wygłasza diakon, a gdy jest nieobecny w jego zastępstwie kantor lub lektor, ewentualnie inny wierny świecki. Czyni się to
z ambony lub innego odpowiedniego miejsca. Wezwań nie powinno być więcej niż sześć. Wezwania te winny być zwięzłe i wyrażające błagania całej wspólnoty. Nie należy nadawać im charakteru dydaktycznego, ani wprowadzać dodatkowych treści. Wezwania tej modlitwy mają krótko i jasno określać za kogo, za co lub o co należy się modlić. W modlitwie powszechnej należy uwzględnić następujące intencje:
• za Kościół;
• za rządzących i o zbawienie całego świata;
• za doświadczonych trudnościami;
• za miejscową wspólnotę.
Na każde wezwanie lud odpowiada wspólną aklamacją, np. "Kyrie eleison" lub "Wysłuchaj nas, Panie". Zamiast wspólnej aklamacji można zachować chwilę ciszy, albo aklamację poprzedzoną dodatkowym wezwaniem wygłaszać po chwili ciszy. W modlitwę powszechną wplata się również intencje okolicznościowe – odnoszące się do okoliczności sprawowania mszy. Podczas ślubu zgromadzenie modli się za nowożeńców, w mszy za zmarłych znajdujemy intencję modlitewną za zmarłych itp.

 

 

Gabriela Seifert-Knopik
(W swoich rozważaniach posłużyłam się również tekstem książki: Charlene Altemose pt. „Co powinieneś wiedzieć o Mszy świętej?”


Porządek Mszy Św.

 

Niedziela

07.30

9.00 (Grotowice)
11.00 (rodzinna)
18.00

Poniedziałek 18.00
Wtorek 18.00
Środa 8.00
Czwartek 18.00 (szkolna)
Piątek 18.00
Sobota 8:00
17.00 (Grotowice)

 

 W niektórych okresach roku litugicznego, wybrane dni świąteczne i uroczystości oraz w związku z innymi nietypowymi sytuacjami powyższy stały plan liturgii może ulec zmianie. 
Informacje na ten temat umieszczane są w planie intencji oraz ogłoszeniach na konkretny tydzień 
(proszę sprawdzać w zakładce aktualności).


Okazja do spowiedzi codziennie ok. 15 minut przed każdą Mszą Św.