Z dzisiejszej Ewangelii

Gdy Jezus przyszedł w okolice Cezarei Filipowej, pytał swych uczniów: «Za kogo ludzie uważają Syna Człowieczego?» A oni odpowiedzieli: «Jedni za Jana Chrzciciela, inni za Eliasza, jeszcze inni za Jeremiasza albo za jednego z proroków». Jezus zapytał ich: «A wy za kogo Mnie uważacie?» Odpowiedział Szymon Piotr: «Ty jesteś Mesjasz, Syn Boga żywego». Na to Jezus mu rzekł: «Błogosławiony jesteś, Szymonie, synu Jony. Albowiem nie objawiły ci tego ciało i krew, lecz Ojciec mój, który jest w niebie. Otóż i Ja tobie powiadam: Ty jesteś Piotr [czyli Skała], i na tej Skale zbuduję Kościół mój, a bramy piekielne go nie przemogą. I tobie dam klucze królestwa niebieskiego; cokolwiek zwiążesz na ziemi, będzie związane w niebie, a co rozwiążesz na ziemi, będzie rozwiązane w niebie»

Dzisiejszy dzień poświęcony jest męczeństwu Apostołów Piotra i Pawła. «Piotr, pierwszy głosiciel wiary; Paweł, oświecony nauczyciel prawdy»

Dziś jest dzień, w którym powinniśmy dziękować za apostolską wiarę, która jest również naszą wiarą ogłoszoną przez te dwie kolumny w kazaniach. To wiara, która zwycięża świat, bo głosi, że Jezus jest Synem Boga: «Ty jesteś Mesjasz, Syn Boga żywego» (Mt 16,16). Pozostałe święta apostołów Piotra i Pawła skupiają się na innych kwestiach, ale dzisiaj rozważamy to, co pozwala nazwać ich «pierwszymi głosicielami Ewangelii»: swym męczeństwem potwierdzili swe świadectwo.

Ich wiara i siła w męczeństwie nie pochodziły z ludzkiej kondycji. To nie był człowiek z krwi i kości, który podpowiedział Piotrowi kim był Jezus, ale objawienie Ojca Niebieskiego (por. Mt 16,17). Tak czy inaczej uznanie “tego którego szukał” za Jezusa Pana było dla Szawła oczywistym dziełem łaski Bożej. W obu przypadkach wolność ludzka, która domaga się aktu wiary spoczywa w działaniu Ducha.

Wiara apostołów jest wiarą Kościoła, jedynego, świętego, powszechnego i apostolskiego. Od wyznania Piotra w Cezarei Filipowej «każdego dnia w Kościele Piotr kontynuuje mówiąc: ‘Ty jesteś Mesjasz, Syn Boga żywego!’» (Leon I Wielki). Od tego czasu aż po dziś tłumy chrześcijan z każdej epoki, w każdym wieku, z każdej kultury i jakiejkolwiek innej miary, która odróżnia ludzi, jednogłośnie głosili zwycięską wiarę.

Przez chrzest i bierzmowanie wprowadzeni zostajemy na drogę świadectwa, to znaczy męczeństwa. Musimy uważać na “laboratorium wiary”, które Duch realizuje w nas (Jan Paweł II) i pokornie prosić, byśmy doświadczali radości wiary Kościoła.

wopracowano na podstawie: www.evangeli.net i www. mariacki.com

No, ale dzisiaj nie zapominamy też o URODZINACH naszego ks. Proboszcza.

 wspólne świętowanie urodzin ks. proboszcza po Mszy (ok. godz.18), 

koło altanki, przy kościele parafialnym na Metalchemie

Zapraszamy WSZYSTKICH

Terminem błogosławieństwo końcowe (lub skrótowo: błogosławieństwo; łac. Benedicto) określa się błogosławieństwo udzielane przez celebransa na koniec mszy (przed rozesłaniem w formie zwyczajnej, a po w formie nadzwyczajnej rytu rzymskiego).

W czasie uroczystych mszy sprawowanych przez biskupa (lub kilku biskupów) może być udzielone błogosławieństwo pontyfikalne, zawierające inną formułę błogosławieństwa i odpowiedzi ludu.

Po mszy prymicyjnej prymicjant udziela błogosławieństwa prymicyjnego (wypowiadając wpierw ogólną formułę błogosławieństwa, a potem indywidualnie nakładając dłonie na głowę).

Na zakończenie niektórych nabożeństw (np. nabożeństwa różańcowego) udzielane jest błogosławieństwo Najświętszym Sakramentem. Również po nim wierni powinni uczynić znak krzyża świętego.
Obecnie możliwe jest do wyboru:
• błogosławieństwo w prostej formie: "Niech was błogosławi…"
• błogosławieństwo z poprzedzającą je modlitwą nad ludem
• błogosławieństwo uroczyste z trzema wezwaniami i potrójnym „Amen”, poprzedzone wezwaniem diakona: "Pochylcie głowy na błogosławieństwo" wypowiadane z wyciągniętymi rękami.

Błogosławieństwo w prostej formie:
Po ogłoszeniach (jeżeli takie są) kapłan zwrócony do ludu, rozkładając ręce mówi:
Pan z wami.
Lud odpowiada:
I z duchem Twoim.
Kapłan błogosławi lud mówiąc:
Niech was błogosławi Bóg wszechmogący, * Ojciec i Syn, + i Duch Święty.
Lud odpowiada:
Amen.

W niektórych dniach i okolicznościach tę formułę błogosławieństwa poprzedza zgodnie z przepisami inna, uroczysta formuła błogosławieństwa albo modlitwa nad ludem.
Kapłan może udzielić uroczystego błogosławieństwa na zakończenie Mszy, liturgii słowa, godziny kanonicznej albo na zakończenie obrzędów sakramentów. Diakon, albo, jeżeli go nie ma, sam kapłan, może skierować do wiernych wezwanie: Pochylcie głowy na błogosławieństwo, lub podobne. Następnie kapłan wyciąga ręce nad ludem i odmawia formuły błogosławieństwa, a wszyscy odpowiadają: Amen. Następuje formuła odesłania wiernych. W Mszale Rzymskim mamy bardzo wiele różnych uroczystych formuł błogosławieństwa:
- I. NA OKRESY ROKU KOŚCIELNEGO (np. w Adwencie, w Narodzenie Pańskie itd.)
- II. W LITURGICZNYCH DNIACH ŚWIĘTYCH (np. o Najświętszej Maryi Pannie, o Aniołach,
o Apostołach, o Męczennikach itd.)
- III. INNE BŁOGOSŁAWIEŃSTWA (np. na poświęcenie kościoła, w liturgii za zmarłych)
[Na katechezie dla dorosłych analizowaliśmy niektóre z nich szczegółowo. Cudowne! Ile dobra z nich wynika!]

Gabriela Seifert-Knopik
https://ordo.pallotyni.pl/index.php/mszal-rzymski/czesci-stale/96-obrzedy-zakonczenia