Czy Pana Boga możemy poznać?

Czy trzeba mieć wiarę, aby coś o Nim powiedzieć: czy istnieje i kim jest?

Dlaczego jedni ludzie przyjmują Jego istnienie, inni zaprzeczają (ateiści) a jeszcze inni przyjmują postawę wątpiącą, obojętną: może jest, może go nie ma (agnostycy)?

Każdy człowiek, który ma rozum, potrafi dostrzec w dziele stworzenia istnienie Kogoś, kto to wszystko urządził i podtrzymuje. Niemiecki filozof Immanuel Kant powiedział: (…) niebo gwiaździste nade mną i prawo moralne we mnie. Są to dla mnie dowody, że jest Bóg nade mną i Bóg we mnie”. Są jednak prawdy wiary, które nie pojmiemy w sposób naturalny, ale musi je nam objawić sam Bóg. Jak to jest możliwe, abyśmy nie błądzili w naszych poszukiwaniach?

Wśród szesnastu dokumentów Soboru Watykańskiego II znajduje się konstytucja o Objawieniu Bożym (Dei verbum). Mówi nam ona o słowie Bożym, które jest zawarte w Piśmie Świętym i w Tradycji. Pan Bóg sam do nas mówi i objawia nam kim jest i jaka jest Jego wola względem wszechświata i każdego z nas. Objawienie to mowa Boga do nas. Aby poznać Pana trzeba to słowo słuchać, czytać, karmić się nim. Słowo Boże zawarte jest w Piśmie Świętym i Tradycji. To jakby dwa kanały wypływające z jednego źródła – Objawienia. Bóg objawia się przez słowa i czyny. Najpełniej pokazał nam kim jest w swoim synu Jezusie Chrystusie.
Pismo Święte, Stary i Nowy Testament zawierają treści dotyczące historii zbawienia. Szczególnie Ewangelie wskazują nam na życie Jezusa i Jego czyny. Kto poznał Jezusa, poznał też Jego Ojca (por. J 14,9). Poznanie Syna jest równoznaczne z poznaniem Ojca. Bóg objawił nam najpełniej siebie w swoim Synu Jezusie Chrystusie. Św. Hieronim powiedział jasno: „Nieznajomość Pisma Świętego jest nieznajomością Chrystusa”. Aby poznać Jezusa, a przez Niego samego Boga musimy poznać Pismo Święte. Czytać je, słuchać, rozważać.

Tradycja to mowa Apostołów nie zawarta w Piśmie Świętym. Nie wszystko jest zawarte w Biblii. Protestanci przyjmują zasadę sola scriptura (tylko Pismo), a więc wierzą tylko w to, co zawarte jest w tej Księdze. Katolicy zaś oprócz Biblii przyjmują Tradycję – to wszystko, co przekazali nam Apostołowie, a co teraz przekazują nam Magisterium Kościoła. Pismo Święte jest niezmienne. Raz przyjęty kanon ksiąg świętych jest stały. Tradycja w Kościele zawiera pierwiastek zmienności. Pan Bóg dostosowuje poznanie samego siebie do zmienności czasów i związanej z nimi tzw. Capax Dei (otwartości na Boga). W dobie kiedy większość ludzi nie umiało czytać i pisać przekazywano prawdy Boże ustnie albo za pomocą obrazów. Dziś mamy szeroki dostęp do dokumentów Kościoła, przemówień papieży, nauczania biskupów.
Pan Bóg chce nam siebie objawiać, kim jest i jaka jest Jego wola. Ale do nas należy odpowiedź. Poznanie Pisma Świętego oraz dokumentów Kościoła, takich jak dokumenty ostatniego soboru czy prawdy zawarte w Katechizmie Kościoła Katolickiego pomogą nam trafniej poznać kim jest Pan Bóg, bez błądzenia i zagubienia się we własnych domniemaniach i przekonaniach, które mogą być nieprawdziwe. Dlatego chcemy w pokorze otwierać się na słowo Boże zawarte w Biblii i Tradycji. Stąd wtorkowe katechezy dla dorosłych i spotkania biblijne naprzemiennie.

Gabriela Seifert-Knopik

Kościół jest święty i grzeszny zarazem, tzn., święty świętością Głowy Kościoła, którą jest Jezus i który utożsamia się z Kościołem.

Ale Kościół też jest grzeszny, ponieważ tworzą go ludzie ułomni, którzy potrzebują nawrócenia i uświęcenia. W wymiarze boskim zatem Kościół jest święty, bo pochodzi od samego Boga. Ale Kościół posiada też wymiar ludzki i dlatego potrzebuje adekwatnej i poprawnej teologicznie odnowy i reformy. Droga do powszechnego przyjęcia tego przekonania była bardzo długa,
aż wyraziła się ostatecznie w znanej formule Ecclesia semper reformanda (łac. „Kościół musi być zawsze reformowany”).
  Na przestrzeni wieków Kościół zmieniał swoje oblicze. Inaczej wyglądał on w czasach wczesnochrześcijańskich, niedługo po Pięćdziesiątnicy, inaczej w starożytności, w średniowieczu, inaczej w epoce renesansu, oświecenia, pozytywizmu i współczesności. Różne wydarzenia zewnętrzne miały wpływ na to jak funkcjonował Kościół. W pierwotnych wiekach był elitarny, prześladowany, „kryjący” się po domach. Potem kiedy istniała wolność wyznawania religii chrześcijańskiej (od IV wieku) Kościół miał możliwość rozwoju, zaczęły powstawać świątynie, zgromadzenia zakonne, przybywało wiernych.
W niektórych krajach władcy nadawali kształt katolicki i umożliwiali nie tylko swobodne wyznawanie wiary, ale także przyczynili się do rozwoju duchowości katolickiej (np. tzw. złoty wiek mistyki chrześcijańskiej), sponsorowali wyjazdy na inne kontynenty, aby tam szerzyć wiarę. Ale były też trudne okresy dla Kościoła: np. ucisk i prześladowania ze strony rewolucji francuskiej, komunizmu, liberalizmu.
Kościół, który strzeże i przekazuje odwieczne prawdy wiary, głosi Ewangelię wszelkiemu stworzeniu, ma w sobie coś niezmiennego, stałego – naukę Jezusa Chrystusa, Jego działanie w sakramentach. Ale ma też coś, co się zmienia, co należy odrzucić i coś co należy wprowadzić.

Pismo Święte się nie zmienia, Tradycja Kościoła zaś tak. I to jest „zdrowy” objaw Kościoła. Tak powinno być. Ecclesia semper reformanda to również jedna z najbardziej znanych intuicji ostatniego soboru: Kościół zawsze potrzebuje reformy, nawet się jej domaga. Ale czy zawsze jest ona podejmowana? Czy zawsze Kościół świadom jest tego obowiązku? Czy zawsze ma odwagę patrzeć na siebie ostro i krytycznie – starannie rozróżniając w sobie to, co Boskie i niezmienne od tego, co ludzkie, zmienne, a nierzadko słabe, dalece niedoskonałe i po prostu grzeszne?

Na tegorocznych spotkaniach katechetycznych chcemy zgłębić przesłanie ostatniego Soboru Watykańskiego II, który miał miejsce w latach 1962-65. Jak ważny był to sobór i jakie wprowadził zmiany w Kościele? Wiele zmian już weszło (np. Msza święta w językach narodowych), wiele treści dokumentów soborowych jednak jeszcze nie zostało w pełni wcielonych w praktyce życia ludzi Kościoła. Niektórzy, tradycjonaliści w ogóle nie chcą uznawać wszystkich postanowień Soboru Watykańskiego II, widząc w nim modernistyczne podejście do wiary i Kościoła. Czy na pewno tak jest? Czy „winne” są dokumenty soborowe czy raczej ich niezrozumienie i za mała troska o to, aby wprowadzić je w życie katolików? Chcemy poznawać poszczególne treści tych dokumentów
i konfrontować je z życiem Kościoła, także w Polsce, gdzie widzimy spadek osób zainteresowanych chodzeniem do kościoła, czy na katechezę.

Jeśli wydaje się nam, że dużo wiemy o Bogu i Kościele to jesteśmy w błędzie. Potrzebujemy odnowy wewnętrznej, aby kościół cały się zmienił. Potrzebujemy katechizacji, każdy człowiek. Sam św. Jan Paweł II powiedział, że jest on nie tylko katechizującym, (a katechezie poświęcał wiele, np. tzw. Katechezy środowe), ale także katechizowanym, sam chciał zgłębiać tajemnice wiary. I mnóstwo czytał, był herosem pracy w tej dziedzinie.
Za udział w spotkaniach formacyjnych poświęconych Katechizmowi Kościoła Katolickiego oraz dokumentom Soboru Watykańskiego II w roku jubileuszowym można uzyskać odpust zupełny pod zwykłymi warunkami. Chcemy się nawracać na właściwa drogę.

Na spotkaniach biblijnych zaś będziemy zgłębiać listy apostolskie, które maja wymowę uniwersalną i są słowem Bożym skierowanym również do nas. Są niezmienne, ale każdy może je odczytać w kontekście swojego życia.
Zapraszamy we wtorki po Mszy Świętej (w tym miesiącu po nabożeństwie różańcowym).

Gabriela Seifert-Knopik

Drodzy Parafianie i Goście!

Trwa październik - miesiąc w sposób szczególny poświęcony Maryi.
W naszej codziennej modlitwie różańcowej będziemy Jej polecać wszystkie nasze intencje, aby za Jej wstawiennictwem prosić Boga o potrzebne łaski i dziękować za to, co juz otrzymujemy.

W naszej parafii modlitwa różańcowa prowadzona jest w następującym porządku:

w kościele parafialnym
- od poniedziałku do piątku ok godz. 18:30 (po Mszy św.)
- w niedzielę o 10:30
w kościele w Grotowicach
- w sobotę o godz.17:00 (po Mszy św.)
- w niedzielę o godz. 8:30

Przypominamy, że codziennie przez cały rok za odmawianie przynajmniej 1 części różańca w kościele, kaplicy lub razem w rodzinie można uzyskać odpust zupełny pod zwykłymi warunkami (rozważanie tajemnic różańca, spowiedź, Komunia św., modlitwa w intencjach papieskich – Ojcze nasz, Zdrowaś Maryjo, Wierzę w Boga Ojca).

Zapraszamy do udziału w tej pięknej modlitwie prowadzonej w naszej wspólnocie😉